| DALAKÇI GENÇLİK |
|
|
07.03.07 |
|
|||
|
Mehmet Dinçer 1933 yılında Dalakçı köyünde doğdu. Babası Behri’nin (Bahri) Yakup Dinçer annesi Ayşe Dinçer’dir. Mehmet Dinçer’in sülalesi Dalakçı köyünde “Martılar” lakabıyla anılmaktadır. 4 kişilik bir ailenin 3. çocuğudur. İlkokulu Dalakçı ilkokulunda bitirmiş, mütakiben Hasanoğlan Eğitim Enstitüsüne 2 yıl kadar devam etmiş ve okulu yarım bırakmıştır.
1954 yılında babası Yakup Dinçer ve abisi Arif Dinçer ile birlikte Ankara’ya göç etmiş Ankara Sanatoryum göğüs hastalıkları hastanesinde 2 yıl kadar çalışmış daha sonra EGO’da endeks memuru olarak yaklaşık 23 yıl çalışmış ve 25 yıllık hizmeti mütakip emekli olmuştur.
1960 yılında Gürcü Dinçer ile evlenmiş olup 5 çocuk ve 10 torun sahibidir. Çocuklarının tamamı evlidir. Mehmet Dinçer halen Keçiören Kuşcağız mahallesinde ikamet etmektedir.
|
|||
|
|
ALMANCI
Turist deyip çıktın yola Başımıza oldun bela Foterinde tavuk teli Gel artık vicdansız gel gayri
Sarı kızlar aklın almış Yalan dolu mektup salmış İşsizlik parası markı görmüş Gel artık vicdansız gel gayrı
Çocuklar der nerde babam Ne kömür var nede sobam Yardım eder garip babam Gel artık gel vicdansız gel gayri
Kiraya verdik evde alt katı Çayıra saldık bizim kır atı Yediğin içtiğin o domuz eti Gel artık gel vicdansız gel gayri
Nikah deyip alır götürür Gençliğimi yiye yiye bitirir Azıcık aklı vardı onu yitirir Bitirmeden gel artık gel vicdansız gel gayri
Yakışır mı bu işler Türkün şanına Gavur gavuru tutar varma yanına Gavur kanı katma Türkün kanına Kurtulup bir an evvel gel vatanına
Aşık Dinçer hilaf yoktur sözümde Hasretim yavruma yaş gelir gözümde İnşallah birgün yüzümüz güler bizimde Görmeyene şaka gelir bu işler
Mehmet DİNÇER/Ankara 2007 |
||
|
AHİR ZAMAN
Sudan ucuz oldu insan kıymeti Kimsenin kimseye yoktur minneti Yüce Peygamberin güzel sünneti İnsanı insana kardeş dilemiş
Özgürlük koymuşlar hayasızlığın adını Otobüste caddede öper kadını Pastır vastır koymuş çocuğun adını Yaşlısı ayakta çocuklar oturur şimdi
Peder koymuş babasının adını Odaya kapatır ana kadını Mevlam almış hayasını udunu Bir çıplak modası gidiyor şimdi
Örtülenler şimdi olmuş gerici Bulguru yoktur bulamaz pirinci Rüşvet pazarlıkta olmuş yarıcı Benim memurum işini bilir diyorlar şimdi
Otobüste konuşur kaç daire aldığını Hangi memleketten geldiğini Köyde mal koymayıp hepsini yediğini Dört duvar betona girdin sen şimdi
Kadınların yeri merdiven taşı Dedikodu başladı boş ver sen işi En öne taktırmış maden bir dişi Güler gibi yapıp gösterir şimdi
|
SARHOŞ
Elinde içki şişesi Kimsede yoktur neşesi Pis pis kokar nefesi Yalpa yalpa yürür sarhoş
Kazandığı yetmez ona Olmuş kudurmuş dana Küfür savurur sağa sola Bela saçar sarhoş şimdi
Taksiyle gelir eve Para yoktur neyi vere Ayakta duramaz oturur yere Yerde sürünüyor sarhoş şimdi
Çoluk çocuk girer kola Yalpa vurur sağa sola Sarhoş işemiş dona Rüya görür sarhoş şimdi
Ne tadı vardır nede tuzu Kızarmış başıyla gözü Küfür dolu her bir sözü Halin berbat sarhoş şimdi
Dostu postu pek çok olur Kendine göre adam bulunur Arkadaş yoluna ölür Atak olur sarhoş şimdi
Ayakkabı ceket yolda kalır Karısı gider onu bulur Sarhoş ömrü kısa olur Ciğer kopar ölür sarhoş
İçkiden şad olan var mı cihanda Ölüsü kalır yıkık bir handa İbret için yaşamalı cihanda Hesaba çekilir sarhoş şimdi.
Mehmet DİNÇER/Ankara 2007 |
||
|
GURBET
Sıra dağlar sıra sıra dizilir Gurbette olanının bağrı ezilir Gurbet sana çok sitemler yazılır Binmiş omzuma bu zalim gurbet gurbet
Çıkar çıkar ben yolları gözlerim Arşa erişir bu figanım sözlerim Eşi dostu sevdiklerim özlerim Bağladın yollarım sen zalim gurbet
Güneş doğmuş akşam olmuş aşıyor Garip gönlüm efkarlanıp coşuyor Ağustos ayında benden üşüyor Yaz günümü kışa çevirdin gurbet
Gözlerim yaş dolar andıkça seni Unutmak kolay mı gelde sen unut Aylar yıllar geçer tükenmez umut Yollarım çıkmaza çevirdin gurbet
Mehmet DİNÇER/Ankara 2007 |
|||
|
MÜBAREK ORUÇ
Yüce haktan geldi ferman Dizlerimde kalmaz derman Gözler süzülür bir an Kolay değil oruç tutmak Başımda gitmez ağrı Aman hoca oku gayri Uzun güne çattı Kışa gelseydi bari Sebze meyve dolu evde Yiyemedim geve geve Onbir olmuş uyanamam Bir hal olmuş bizim evde On beşine zor ulaştık Yalpa yalpa güç dolaştık Sana yazmadı hiçbir aşık Kolay değil oruç tutmak Bu yaştayım çok az yedim Aman oruç bir şey demedim İnce uzun bir Mehmedim Kolay değil oruç tutmak Davulcular vermez aman Uyan avrat geçti zaman Şikayet değil vardır iman Kolay değil oruç tutmak
Mehmet DİNÇER/Ankara 2007 |
TURNAM
Telli turnam yüksek uçar. Uçarda dağlarda geçer Benim ahım yare geçer Yare selam eyle turnam Benden haber söyle turnam
Benden sitem eyle yare Yüreği de Pare Pare Dayanamam Ahı zara Ahı zarım bildir turnam
Katar katar olmuş gider Ötüşleri cana yeter O yar benden bin bir beter Ola diye söyle turnam
Kanatların telek telek Yare hasret koydu felek Görünürse yeşil gölek İnin turnam birer birer
Mehmet DİNÇER/Ankara 2007 |
||
|
TOPRAK ANNEM
Topraktan gelmişim yine olacağım toprak İnsan bir yaprak misali sararır yaprak Nice yıllar geldi geçti mümkün mü saymak Sen benim annemsin bas bağrına ey kara toprak
Anne incitir mi ondan geleni İncitme sar bağrına cansız bedeni Bir emri ilahidir bunun nedeni Ol diyen o hüda gel dedi şimdi
Hiç düşündün mü var mı kalın bir baki Gelmiş ölüm şarabı dağıtıyor bir saki Sen yolcusun o hüdadır ol baki Acı ölüm şarabına bal dedi şimdi
Koy başın secdeye ağla af dile İnsan benzetilir açan bir güle Arı gelir onu çevirir bala Peteği göz göz çizdiren vardır
Memilide geldi geçti bu cihanda Bir hoş sedası kaldı bu yıkık mekanda O karanlık kapısız yere vardığım anda Sorulara cevap olur mu bilmem
Mehmet DİNÇER/Ankara 2007 |
CANIM MEMLEKETİM KIRŞEHİR
Nasıl methedeyim Kırşehir seni İçinde salınan güzellerin var Sular çağlar her bahçenin içinde Sana aşık olan yazanların var
Semaya çıkmış selvi kavaklar Görünmüyor şehir yeşil yapraklar Sende yatar nice aşık şıhlar Derde deva senin suyun Kırşehir
Her bahçende türlü meyve yetişir Cennet misalisin bülbül ötüşür Arz ederim görmeyi içim tutuşur Dünya’ya ün salmış halıların var
Sabah ezanını sende dinlesem Öğle yemeğini bahçende yesem Sana yaraşacak neler söylesem Kudretten yanan hamamların var
Kul Mehmet’in sana yazdı destanı Al yeşil bağların, üzüm bostanı Derdine devadır hastanın Kudretten yanan hamamların var
Aşık Paşa türbesi seni selamlar Ankara’dan Kayseri’ye açılmış yollar Kılıç özüne bulanık seller Cennete benzeyen dinik bağın var
Üzüm bağlarında keklik beslenir Cıncıklı minarede ezan seslenir Bahçelerde körpe kuzu beslenir Gözleri sürmeli güzellerin var
Eskiden dönerdi değirmen taşların Her havada öter güzel kuşların Kervan sarayının havası serin İçinde evliya yatan camilerin var
Mehmet DİNÇER/Ankara |
||
|
BİR ZAMANLARIN DALAKÇI GÜNLÜĞÜ ANNEME
Tak etti yoksulluk kavurdu köyü Yukarı çeşmeden getirirdik içecek suyu Üç köyün şehriydi Dalakçı köyü Doya doya yiyip giymedin annem
Her evde kilim ağacı asılı Samanlıkta kerme saman basılı Yoksulluktan göçmüş Dumanların Hüsülü Madımak gül cacığı cana yetiyor annem
Harmanda sürdük sapı samanı Siyah çıkar kara çıra dumanı Hiç kalmamış muhtarların imanı Gök ekine öşür yazıyorlar annem
Muhtar gelmiş harman harman geziyor Elinde defteri öşür yazıyor Ay yıldızlı tahtayı cece diziyor Kendi malımızı çalar olduk annem
Cingan konmuş harman yeri düzüne Hayran kaldım püskülüne sazına Güve düştü Kör Mahmudun gözüne Kızamık sıtma kol geziyor annem
Doktor Osman köyde hekimler başı Tandırda geçirdik o nice kışı Kilime dokurdun çıtlık nakışı Daha kilimini saklıyom annem
Bulgur çekilirdi el değirmeninde Çobanlar yatardı Seyfede inde Çamaşır yıkanırdı tam otuz günde Pantolonu döşek altında ütülerdin annem
Yıktılar okulu yeniden yaptık Mal memal koymadık hepsini sattık Kara çalı koymadık hepsini yaktık Kel Halil Bahçacağa göç etti annem
Yazdım anılarım ben Memili Mehmet Olmayan şeye etmedim gıybet Bizden beterdi Seyfeyle Kümbet Sen gittin ben bittim elveda annem
Mehmet DİNÇER/Ankara |
|||
Mehmet Dinçer [ Memili ]