24.09.11

Sevgili gibidir Dalakçı!     

30.12.2002

Neresinden başlayacağımı bilemediğim bir mektuba başlıyorum yeniden. Bugüne değin yazdığım mektupların hiç birini yollayamadım sana. yollayabilir mıyım bilmiyorum. Aslında beklemiyorum dememe karşın, kendimi senden bir şeyler beklerken yakalıyorum. Bugün seni görmeyeli tam iki yıl yirmi gün oldu. Ama sanırım daha buna alışamadım. Alışmaktan başka bir yol da yok önümde. Zaman zaman seninle ilgili haber kırıntıları alıyorum. Ancak bu kırıntılar bile beni yeniden sıkıntılara sokmaya yetiyor.

Zaman beni doğruluyor, haklı çıkarıyor. Ve ben bununla hiç övünmüyor, buna sevinemiyorum. Bugüne değin seni yalnızca kendi algılarımla değerlendirip, yalnızca kendi sezgilerimle anladım. Bana da elbet seninle ilgili yığınla söz söylendi, yarenlikler, uyarılar yapıldı. Bunları hiç bir zaman ciddiye almadım, halen de almıyorum. Ama üzülerek görüyorum ki bazıları haklı çıktı. Bunların neler olduğunun, kimler tarafından söylendiğinin önemi yok. Beni anlamayan köylülerin benimkine benzer gerekçeleri olduğunu tahmin ediyorum.

Kendimi anlamakta zorlanıyorum. Şirin Dalakçı acaba sana haksızlık mı ediyorum diye. Ama biliyorsun, insan gurbet elde yalnız kalınca kendince kuruyor yaşadıklarını. Tıpkı kontrol edeceği bir saat bulamadığında zamanı tahmin etmek zorunda kalması gibi kişinin. Böyle olunca da elbet doğruyu yakalaması zor oluyor kişinin. Belki de kendimi korumak, rahatlamak için savunma düzeneğim kendiliğinden yapıyor bu işi. Bilemiyorum...

Ah Ah olsaydı güzelliklerin en güzeli hani kırılmamış kalp, ağlamamış göz yeni alaca almış kara üzüm veya bakkala giderken bulunmuş 25 kuruş tadında  bir hayat.

Bugünle birlikte tam otuz dokuz yıl dört gündür hayattayım ama Aslolan yapılan veya yapılmayan iş şu anda. Seni görmeyi, toprağın kokusunu almayı isterdim. Sana bu denli gereksinme duyduğum bu anlarda kucağında doğmuş şu insana destek olmanı isterdim. Her zaman olduğu gibi bu kez de yanımda olmadın. Olamazsında biliyorum. Senin sevgin sessizliğindir sana yazmamın sebebi olmayan yeşilindir.

Ama yaşadığımız onca güzelliği de unutmak istemiyorum. Gerçi ne yazdıklarımın ne de düşündüklerimin seni hiç bir anlamda ilgilendirdiğini sanmıyorum ya ama dediğim gibi ben kendimi yazmanın, kendimi Dalakçıya anlatmanın peşindeyim. Sen unutanları soruyorsun ya hani nereden gelip nereye gittiğini bilmeyen kervanın başındakiler gibi dolaşanları. Yok onlardan bahsetmeyeceğim sana ben seni seni seveninle seviyorum onun için sana yirmisinde bir genç kıza yazar gibi yazıyorum. Bilmem var mıdır benim gibi delisi ama ben seni seviyorum.

.............. Ali Bozdağ